Τρίτο Στεφάνι | ⏺⏺⏺⏺◖

Το “Τρίτο Στεφάνι” είναι από τα αγαπημένα μου βιβλία και έχοντας χάσει τις προηγούμενες θεατρικές διασκευές του, ήταν μονόδρομος να επισκεφτώ το Θέατρο Τέχνης φέτος. Συν τοις άλλοις, ο Λιβαθινός έχει μπει στο βάθρο των σκηνοθετών που ακολουθώ σε ετήσια βάση τα τελευταία χρόνια. Για να μην σας ταλαιπωρώ, πήγα μια καθημερινή, με πηγμένο κεφάλι και άσχημη σχετικά διάθεση, και βγήκα στη Φρυνίχου με μια απίστευτη πληρότητα! 

Η διασκευή του έργου από το Στρατή Πασχάλη τιμά απόλυτα το μεγαλειώδες - κατά τη γνώμη μου - έργο του Ταχτσή. Με μια αφαιρετική σκηνογραφία, ο Λιβαθινός μετατρέπει σε σκηνικό όλο το χώρο του Θεάτρου, στον πυρήνα της φιλοσοφίας του ίδιου του Καρόλου Κουν. Οι ηθοποιοι κινούνται στο χώρο λες και είναι η φυσική τους διαδρομή, εκείνη για την οποία γεννήθηκαν και τάχθηκαν να υπηρετήσουν. Οι αφηγήσεις των χαρακτήρων ρέουν σαν γάργαρο νερό, πάνω στις λέξεις και το ιδιαίτερο κείμενο του Ταχτσή, ξετυλίγοντας, μέσα από τις ιστορίες των ηρώων - ή και αντιηρώων ίσως, μέρος της ιστορίας της νεότερης Ελλάδας. Συνεκτικό στοιχείο σε όλες αυτές τις αφηγήσεις και της διαδοχής των εποχών, υπό τη μορφή προσφερόμενου επιμύθιου ανά τακτά χρονικά διαστήματα, αναδεικνύεται ο ρόλος του κομπέρ, με ένα διαφορετικό και αποκαλυπτικό Νίκο Καρδώνη.

Σε ένα λίγο πιο προσωπικό τόνο, πάντα λάτρευα στο μυθιστόρημα το γεγονός ότι η Νίνα, η Εκάβη και όλοι οι χαρακτήρες γύρω τους φαντάζουν τόσο έρμαια της εποχής τους, κουβαλώντας τα πάθη, τις προσλαμβάνουσες και τα ειδικά χαρακτηριστικά του παρελθόντος και παρόντος τους. Και αυτό ακριβώς το στοιχείο, ο Λιβαθινός το μεταφέρει τόσο περίτεχνα στο θεατρικό σανίδι, με χιούμορ, συγκίνηση και μια σαγήνη που μόνο αυτός ξέρει! 

👉 Περισσότερα για την παράσταση δείτε εδώ.